Como hoxe é o Día da Poesía, non queremos deixar pasar a ocasión para compartir con vós a beleza e maxia que os versos poden traer neles a quen os le, e para animarvos (se non sodes afeccionados a eles xa) a achegarvos ao poema sen medo nin timidez. E para que vaiades perdendo a vergonza, eis un poema de W. Szymborska: MAPA Plano como la mesa Sobre la que se extiende. Bajo él nada se mueve Ni busca una salida. Sobre él mi humano aliento No crea remolinos de aire Y deja en paz Toda su superficie. Sus llanuras y valles siempre son verdes, Sus mesetas y montes, amarillos y ocres, Y los mares y océanos de un azul amigable En sus desgarradas orillas. Aquí todo es pequeño, cercano y accesible. Puedo con el filo de la uña aplastar los volcanes, Acariciar los polos sin gruesos guantes; Puedo con una mirada Abarcar cualquier desierto Junto a un río que está justo ahí al lado. Las selvas están marcadas con algunos arbolitos Entre los que
Club de Lectura da BPM de A Estrada - Casa das Letras