Saltar ao contido principal

Día da poesía

Como hoxe é o Día da Poesía, non queremos deixar pasar a ocasión para compartir con vós a beleza e maxia que os versos poden traer neles a quen os le, e para animarvos (se non sodes afeccionados a eles xa) a achegarvos ao poema sen medo nin timidez. 

E para que vaiades perdendo a vergonza, eis un poema de W. Szymborska:


MAPA
Plano como la mesa
Sobre la que se extiende.
Bajo él nada se mueve
Ni busca una salida.
Sobre él mi humano aliento
No crea remolinos de aire
Y deja en paz
Toda su superficie.

Sus llanuras y valles siempre son verdes,
Sus mesetas y montes, amarillos y ocres,
Y los mares y océanos de un azul amigable
En sus desgarradas orillas.

Aquí todo es pequeño, cercano y accesible.
Puedo con el filo de la uña aplastar los volcanes,
Acariciar los polos sin gruesos guantes;
Puedo con una mirada
Abarcar cualquier desierto
Junto a un río que está justo ahí al lado.

Las selvas están marcadas con algunos arbolitos
Entre los que sería difícil perderse.

Al este y al oeste,
Sobre y bajo el ecuador,
Un espacio sembrado de un silencio absoluto
Y en cada oscura semilla
Hay gente viviendo tan tranquila.
Fosas comunes y ruinas inesperadas,
De eso nada en esta imagen.

Las fronteras de los países son apenas visibles,
Como si dudaran si ser o no ser.

Me gustan los mapas porque mienten.
Porque no dejan paso a la cruda verdad.
Porque magnánimos y con humor bonachón
Me despliegan en la mesa un mundo
No de este mundo.





Comentarios

Publicacións populares deste blog

Comezar (de novo) no outono

No Club de Lectura, non podemos estar máis contentas este ano.  A semana pasada deron comezo as nosas reunións e vimos cargadas de novas propostas e ideas para que este curso 2018-2019 sexa ben proveitoso para as nosas incansables lectoras, grandes e non-tan-grandes-aínda.  No curso pasado, falamos sobre a guerra, sobre os mundos máis incribles e disparatados, sobre a vida das mulleres.  Lemos novela, banda deseñada, ensaio, poesía,... Falamos sobre os nosos libros favoritos, estrenándonos como locutoras intrépidas na Radio Estrada. Recibimos visitas ben agradables, con petiscos incluídos, e descubrimos o fabuloso universo dos xogos de taboleiro... E que nos espera este outono? Novos talleres, novas lecturas, o Vermú Lector, o noso té das cinco, novas visitas inesperadas e actividades ben interesantes nas que participar todas ao longo do calendario... E ti, que aínda non participas no Club... De verdade cres que ler é aburrido? 

O fantástico mundo dos papacalcetíns e o inquedante imaxinario de Roald Dahl

Así comeza a historia deses pobres milleiros de calcetíns que cada día desaparecen das nosas casas, das casas de todo o mundo. E así é tamén como Pavel Srut nos pón sobre a pista dos Papacalcetíns, os responsables de todo ese desbaraxuste.  Como boas e bos investigadores,  e seguíndolle o rastro a estes fascinantes seres, creamos os nosos propios monicreques cos calcetíns que quedaron soíños nos caixóns das nosas mesiñas de noite... No grupo de adultas, un sinxelo obradoiro de repostería creativa serviunos de complemento para adentrarnos no inquedante imaxinario de Roald Dahl e os seus "Relatos de lo Inesperado". A linguaxe directa, a forza das tramas e o insospeitable dos finais converten este libro no aliado perfecto contra o aburrimento. Para quen aínda non coñezades a Dahl como narrador para adultos, aí vos deixamos o booktrailer de "La Cata" , da editora Nórdica Libros. Queredes saber que nos esper

Un serán de cores e poesía

Onte tivemos, de novo, a nosa xa habitual sesión quincenal dos clubs de lectura infantil e adulto  na Casa das Letras e foi moi entretida, creativa e chea de cor. Coa axuda inspiradora de Escarlatina, Román e Dodoto, deseñamos as nosas propias camisetas e creamos verdadeiras obras de arte!  Falamos sobre unha morea de cousas interesantes: sobre a perda dun ser querido, sobre a cociña e  as larpeiradas, sobre o malo que é iso de meter ao gato na lavadora, sobre os amuletos da sorte e das carreiras no Inframundo, que son algo emocionantísimo no que todas e todos queremos participar. Tamén houbo tempo para a poesía, e decidimos encher todo de confetti de versos e salpicalos polas follas de cores para compoñer os nosos textos.  Chus Pato, Rosa Enríquez, Elvira Ribeiro, Silvia Penas, Lois Pereiro e Elías Knörr acompañáronos coa palabra e animaron este serán de chuvia incesante. Na nosa próxima xuntanza, o lirismo de Kawabata e as disparatadas (per)versións